Vlaamse schrijvers

Allez. Dit is toch de plek om u een kijkje in de keuken te gunnen. Het geheim van de kok. De literatuurindustrie backstage.

Verwacht nu geen onthullingen! Dat de redactie van Podium eigenlijk de boeken schrijft van Blees, Boogers en Lubach. Dat de schrijver van de Mussolini-romans, Scurati, helemáál geen research pleegde. Dat we maar de helft van de verschuldigde royalty’s aan de schrijvers legaal overmaken, en de rest betalen in natura (wintervoorraad wortels en wijn). Dat… enfin.

Ik wil alleen maar iets delen wat mij als levenslange boekenvak-idioot als interessant voorkomt. Dat illustreer ik aan de hand van twee zojuist verschenen boeken, De val van Matthias Declercq en Wat alleen wij weten van Elvis Peeters. Beide verschenen bij Podium. Althans, daar begint het. Voor Nederland zijn wij de trotse uitgevers van De val, wielerroman van de auteur van de bestseller De ontdekking van Urk, – nu heruitgegeven want al even niet verkrijgbaar en de tand des tijds doorstaan (weliswaar ontleend aan ware gebeurtenissen, maar in de kern een tijdloos verhaal over vriendschap en volwassen worden).

Edoch! Waarom dan een omslag dat niet heel erg Podium-achtig oogt (whatever that may be), vlak onder een jubelblurb van Wilfried de Jong? Manteau? Oh en Podium. Klopt als een bus. Ik leg het uit. Manteau, in de persoon van uitgeefster Marianne de Baere, is de oorspronkelijke uitgever van Matthias, en stond ons toe op de treeplank van deze heruitgave mee te reizen. Dat gaat dan zo: Podium bestelt bij de Vlaamse uitgeverij een oplage, voor ons land (in dit geval dus niet: ons taalgebied). Daar betalen wij een stuksprijs voor. Bijna alsof we een grote boekhandel zijn.

Maar dan andersom, Elvis’ nieuweling Wat alleen wij weten. Een ontroerende vertelling over een broer en zijn ongeneeslijk zieke zusje, en de verhalen die ze elkaar vertellen. Elvis is driewerf een Vlaamse auteur, maar al vele jaren een vaste Podium-auteur. Met externe redacteur Harminke Medendorp begeleidden we Elvis in de totstandkoming van deze novelle (met mooie tekeningen van Charlotte Peys), die we vervolgens produceerden en, vanaf hier, exploiteren. Daarbij hoort ook de verkoop van een oplage aan de Vlaamse uitgever, in dit geval wederom Manteau. Hier zijn zíj de afnemer in plaats van de producent. En dat bepaalt ook wie wat doet en waarvoor verantwoordelijk is. Waar Manteau hoofdverantwoordelijk is voor, bijvoorbeeld, de verkoop van verfilmings- of vertaalrechten op De val (waaruit wij als Podium ook niks zouden ontvangen), daar is Podium dan weer exclusief aangewezen om inzake de Elvis-novelle zulke ‘nevenrechten’ te verkopen.

Ik geef meteen toe: dit is allemaal klein bier vergeleken met de opwarming van de aarde, de woningnood en de vastgelopen formatie- maar mogen wij als uitgevers óók nog ons ding doen? Dank u wel! Alstublieft!