Ook uitgevers (meer in het algemeen ‘boekenvakkers’) gebruiken veel jargon. We praten niet over boeken maar ‘titels’ (‘hoeveel titels geven jullie uit op jaarbasis?’). Een manuscript gaat, zodra in principe schoon, ‘voor persklaarmaken’. Een goedkope herdruk heet een ‘midprice’. Een boek (een titel!) is niet genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs maar ‘de Libris’. Als een boek gereed is voor distributie, ‘geven we hem vrij voor het CB’ (Centraal Boekhuis).  We reppen ook van ‘ons fonds’ en van ‘fondslijnen’. Poëzie is binnen het Podium-fonds een vaste fondslijn. Moderne fictie ook (in een béétje sjieke bui zeggen we: ‘contemporaine fictie’). En ‘oorspronkelijk Nederlandstalige kwaliteits-non-fictie’. De kenner vraagt op het laatste dóór: ‘informatieve non-fictie of narratieve non-fictie?’.  Héérlijk allemaal.  Dit speelde door mijn hoofd toen ik net een nieuw boek (sorry, een nieuwe titel) van Podium naast mijn laptop legde om er een