FEESTELIJK

Mensen denken vaak dat uitgevers vooral druk zijn in de Boekenweek, en rond de feestdagen. Omdat dan de boekwinkels het drukst bevolkt zijn met gretige klanten. Maar ónze drukte zit er altijd iets voor. Je zorgt als uitgever vooral dat al die mooie, verleidelijke, ontroerende, onderhoudende en leerzame boeken ruim op tijd de winkels bereiken. En de publiciteit eromheen geregeld is. Radiospotjes, advertenties, interviews, recensies, social-media-grappen, et cetera. Wie daar twee weken voorafgaand aan zo’n piekperiode aan begint, is te laat.

We zouden dan ook wat achterover kunnen leunen, temeer daar we dit jaar zoveel boeken al meermalen mochten herdrukken, en ook de brochure met onze voorjaarstitels alweer de wereld in is (nou, okay, Nederland en Vlaanderen).

Maar zo werkt het alleen in de zoete dromen van de waarachtige luiwammes.

Want er is altijd iets, en gelukkig maar. De redactie likt de herfstwonden en bereidt zich voor op het voorjaar én het najaar. Idem de ‘productie’ (bij ons heet ze Trisha), waar naast het gewone werk steeds de voet plankgas moet als een boek het geluk ten deel valt herdrukt te moeten worden (‘maak de drukker maar gek! Oh en moeten er geen verse quotes achterop? Zijn 1500 exemplaren wel genoeg, zo kort voor de feestdagen?’). ‘Promotie’ maakt zich gezond druk of die en die titel nog wel recensies krijgt, en loert op kansen toch nog een interview ergens los te maken. Zo zijn er op alle afdelingen nieuwe acties, en als het al even luw zou zijn, is eindelijk het moment voor achterstallig werk (‘was dat voorschot nou overgemaakt? Ontving de auteur wel de bewijsexemplaren van de 3^e druk? Was dat contract voor de Italiaanse uitgever die Gerda Blees gaat uitgeven nou rond?’).

Voor onze afdeling verkoop en PR hebben we nog iets gemeens bedacht: tussen de aanbiedingen van het najaar en voorjaar door, krijgt de boekhandel deze week een boek aangeboden dat als verrassing zal komen, en het licht zal zien ná Sinterklaas en vóór Kerst: Schuldig van Jannah Loontjens, die kort na de vorige kerstvakantie een verhandeling ging schrijven over schuldgevoel – een gevoel dat we allen kennen, maar extra opspeelt rond de feestdagen: kunnen we dat ene familielid nou wel passeren bij de uitnodiging voor een kalkoen of oliebollen? Dit jaar is daarbij één eenvoudig excuus: ‘corona’. Maar als je dan volgens de richtlijnen alleen de gescheiden vader uitnodigt, en niet de moeder, de tante, de zus? Toch weer een proces waarbij schuldgevoel danig kan opspelen. Jannah bracht dat allemaal in kaart, in een even erudiet als openhartig boek over deze universele emotie.

Zo is er altijd iets. En gelukkig maar.