BLINK: HUIB

Achteraf snapt iedereen op een uitgeverij waarom dat ene boek een bescheiden afzet vond (zoals een filmhuisfilm), en een ander boek de bestsellerlijst beklom. In de maanden voorafgaand aan verschijning heerst minder stelligheid. Immers, als je zo zeker weet waarom boek X geen hit kan worden, geef het dan niet uit. Of neem je verlies bij aanvang, maak een minimale oplage (500 exemplaren) en stop er geen euro promotiegeld in. Bij wijze van spreken.

En in het tegenovergestelde geval, als je zo zeker weet dat een boek hit-potentie bezit, ga er dan ook vól voor, in de exploitatie. Baseer een marketingbudget op die 50.000 exemplaren die je er stiekem van verwacht te verkopen. Maar dat is wel de goden verzoeken. Dus je houdt je toch maar een beetje in, zowel in verwachting als investering.

Niet lang voor verschijning van Het is oorlog maar niemand die het ziet zaten we met de schrijver, Huib Modderkolk, aan een lunch, redacteur erbij, verkoopman, publiciteitsmedewerker, uitgever. We voelden allen dat zijn uitstekend geschreven boek over kwetsbaarheid in digitale tijden een succes zou worden. Talkshows stonden klaar, net als interviewers, boekhandels geloofden erin, en de debatavond in een grote zaal van Pakhuis de Zwijger raakte snel uitverkocht. Het was dan ook de perfecte match van urgent maatschappelijk onderwerp, eersterangs journalistiek en beheerst schrijverschap, waarbij zich nog het mediatalent van de auteur voegde. En oh ja, perfecte titel en volmaakt omslag.

Toen gingen we wedden, aan die lunchtafel, die zinderde van verwachting. Niemand zat onder de 5.000 exemplaren, in deze jaren al helemaal niet gek (ongeveer kostendekkend in dit geval). Optimisme alom. Maar een verkoop van ver boven de 10.000 durfden aanwezigen evenmin te voorspellen. Maar we dáchten het allemaal wel, zeiden we tegen elkaar. ‘Het zou me niks verbazen als er bij wijze van spreken 50.000 verkocht werden, maar je wéét het niet hè. Zoveel factoren die dat beïnvloeden, zoveel kan er onverwachts misgaan.’

Toen de eerste 5.000 er binnen enkele dagen doorheen waren (gevolg van geslaagd optreden in DWDD in samenhang met een verse ‘scoop’ over digitale sabotage in zijn krant), gaven we snel gas, onder meer met een postercampagne in de grote steden. Het boek kwam op 2 binnen, een week later in journalistieke non-fictie alleen getopt door heilsprofeet Rutger Bregman. Weer een herdruk. Weer een. En weer, weer, weer. Nu knabbelen de kopers alweer aan de 8^ste druk, verkopen ook e-book en audioboek goed, is een filmcontract in onderhandeling, en zijn vertaalrechten voor stevige bedragen verkocht aan belangrijke uitgeverijen.

De grens van 50.000 wordt deze week gepasseerd. Verbaast het ons? Geenszins! We wísten het.

We moesten het alleen nog even afwachten.