Een omelet
Tijdens de verbouwing van Podium ging de verkoop dit najaar gewoon door. Zoals elke verhuizing viel het niet mee: ons vorige kantoor ontmantelen, het nieuwe kantoor inrichten, het team aan de nieuwe omgeving aanpassen – maar met inzet van velen binnen Podium en het nieuwe moederhuis Nieuw Amsterdam is dit alles gelukt zonder onze auteurs en al die andere waardevolle relaties uit het oog te verliezen. Sterker nog, onze herfst was schitterend. We maakten voor, tijdens en na de Buchmesse ongewoon mooie internationale rechtendeals voor zowel Ooit aten we dieren (Roanne van Voorst) als Het is oorlog maar niemand die het ziet (Huib Modderkolk). Modderkolks boek staat al twee maanden hoog in de bestsellerlijst. Het grote brievenboek van Jet Steinz (P.S.) werd juichend ontvangen en al tweemaal herdrukt. Ook voor onze andere herfstboeken is er veel belangstelling van media en boekverkopers, waaronder het eerste boek van Jannah Loontjens sinds haar overstap (Als het over liefde gaat), een nieuwe bundel van de Deense Dorthe Nors (Kaart van Canada), de invloedrijke columns van de schrijvende huisarts Joost Zaat en Nora & Co, de onthullende reportage van Koos Neuvel over een tragedie in een eetstoorniskliniek.
En dan moet de grote Mussolini-roman van Antonio Scurati, M, nog verschijnen (tweede week november).
Was er alleen goed nieuws? Laten we eerlijk zijn: soms verschijnen er beren op de weg. Er was die nare opmerking in een recensie van Bo van Houwelingen in de Volkskrant van de nieuwe roman van Giphart, waarvan het welslagen verbonden werd aan zijn transfer van Podium naar De Bezige Bij. Een onzinnige bewering, maar het wekte toch alom wrevel, ook bij Ronald zelf, die weet dat de wisseling van uitgever op de voortzetting van zijn oeuvre geen noemenswaardige invloed heeft gehad. En er was de verrassende keuze van onze fondsauteur Alex Boogers om een volgende roman bij Hollands Diep uit te geven, een nieuwtje dat op dezelfde dag de wereld in ging als de bekendmaking dat de oprichter van Hollands Diep, Robbert Ammerlaan, zijn activiteiten gaat voortzetten onder het dak van Singel Uitgeverijen. ‘Never a dull moment,’ verzuchtte ik meermalen, maar ik had er ook andere uitdrukkingen aan kunnen verbinden, zoals ‘one can’t make an omelet without breaking eggs’ en ‘zonder wrijving geen glans’. En dan vergeet ik nog de klassieker ‘when the shit hits the fan’.
Het hoort allemaal bij de dynamiek van de literaire uitgeverij in dit tijdsgewricht, waarin levenslange relaties tussen auteur en uitgeverij net zo schaars zijn geworden als het klassieke, ononderbroken huwelijk. Als de scheidende partners maar wel goed op de kindjes blijven passen – en daartoe zijn we bij Podium scherp ingesteld: een auteur kan ons soms ontvallen (door overlijden, door een transfer) maar voor diens boeken blijven we zorgen tot de laatste lezer ons verlaten heeft – en dát zien we gelukkig niet gebeuren, want waar vele cultuurproducten door digitalisering verdwenen zijn (LP’s en CD’s; videobanden en DVD’s, en wat dies meer zij), lijkt het papieren boek vooralsnog onbedreigd (digitale boeken en audioboeken voegen er alleen maar een dimensie aan toe).
In dat besef maakten we afgelopen maanden weer fluitend een nieuwe aanbieding voor komend voorjaar, met fantastische boeken van geweldige schrijvers uit binnen- en buitenland – as we speak gaat-ie naar de drukker, en over een maand naar allen die ons even nauwlettend als liefdevol volgen.
