MAN O MANU!
Het ging zo, met ons en Manu Joseph, de innemende Indiase auteur die een volle zomer in Amsterdam verblijft. Via zijn Engelse agent kochten we jaren geleden de roman Slimme mannen aan. De titel refereert aan een heel slim jongetje (althans, dat fraudeert zijn liefhebbende vader in die richting), en een waarachtig slimme academicus, wiens positie bedreigd wordt. Een heerlijke roman, over liefde en bedrog.
De roman verkocht niet. Lidewijde Paris, toen nog uitgever, verloor de veiling, maar was zo uitzonderlijk sportief het wel juichend te bespreken op de radio. Ze tikte me wel in een telefoongesprek op de vingers: waarom in hemelsnaam een olifant op het omslag? Omdat het een Indiase roman is? Ze had gelijk; er komt geen olifant in voor.
Niet lang daarna zond de agent ons zijn volgende roman, Het onzichtbare geluk van andere mensen. Wéer zo goed, geestig en schrijnend tegelijk. Over een jonge tekenaar die zichzelf van het leven berooft. De boekhandel kocht weinig in, op basis van de matige resultaten van het eerdere boek.
Toen viel het in handen van het boekenpanel van DWDD. Jubel viel het boek ten deel. Boek van de maand. Tienduizenden exemplaren verkocht. Het prachtige, getekende omslag gebruikten we als inspiratiebron voor een heruitgave van Manu’s debuut met het olifantenomslag, dat vervolgens toch nog vele lezers vond (onder vier ogen: de heruitgave betrof de restvoorraad van de eerdere editie, met dat nieuwe omslag eromheen gefietst; een tegemoetkoming aan Lidewijde).
Nu lijkt Manu alhier, in het jachtige tijdperk van de hedendaagse boekindustrie, alweer een beetje vergeten. Maar niet door de boekhandel, die zijn nieuwe roman Miss Laila, gewapend & gevaarlijk, royaal inkocht.
Dat boek ligt er nu, en zijn schrijver is in juli en augustus Writer in Residence in het door het NLF beheerde appartement boven Athenaeum Boekhandel. Dat zal niet onopgemerkt voorbij gaan. Want opnieuw leverde Manu een roman af zoals alleen hij die kan schrijven. Gesitueerd in hedendaags India, bevolkt door terroristen, moslims, hoog geleerden en politici. Met deze keer een belangrijke rol voor zelfbewuste jonge vrouwen. En dat typisch Josephiaanse, tragikomische bewegen tussen grote problematiek en individuele lotgevallen, tussen ernst en onderkoelde humor.
Misschien is hij de enige schrijver, dacht ik laatst, die graphic novels schrijft zónder tekeningen erbij.
Warm aanbevolen, en neem je hoed af als je ‘m in de stad tegenkomt deze zomer, of een van de bijeenkomsten bezoekt waar hij centraal staat.
Klik hier voor alle details over zijn bezoek.
