ROZE BRIL
Ben ik ongebruikelijk positief gestemd bij het vooruitzicht van weer een lekkere, ouderwetse Boekenweek? En welde daarom ineens een golfje van dankbaarheid in me op jegens instituten waarop vanuit uitgeversperspectief ook veel kritiek mogelijk is, zoals op de CPNB en een talkshow als DWDD?
Misschien!
DWDD opende de week voorafgaand aan de Boekenweek met Griet Op de Beeck. Eerste reactie: alwéér? Er zijn zoveel andere boeiende schrijvers. Is er nou niet genoeg aandacht besteed aan haar en haar omstreden laatste boek? Alleen al nu bij DWDD dook ze voor minstens de dérde keer op, waarmee ze aardig in de buurt komt van vaste DWDD-gasten als Herman Brusselmans (vorige week ter afwisseling bij Jinek), Connie Palmen, Özcan Akyol en Herman Pleij.
Toch moet je met deze uitzending als boekenvakdeelnemer ‘netto’ blij zijn. Want het ging zowel Matthijs als Griet deze keer vooral om haar Boekenweekgeschenk en de Boekenweek en het lezen van boeken en de lol en de betekenis daarvan. Matthijs stelde enthousiasmerende vragen over schrijven en lezen, en vroeg andere gasten naar hun leesgedrag. Goed, Prem Radhakishun riep in zijn bekende overdrive dat hij tegenwoordig boeken vaak weglegt omdat ze ‘zo slecht’ zijn; net zo raar als categorisch te beweren dat musici tegenwoordig zo slecht zijn, en sporters, en journalisten. Maar hij zei toch met pretogen geregeld boeken te kopen.
En Sander Schimmelpenninck, de huidige belhamel aan het roer van Quote, maakte zich belachelijk door te zeggen dat hij voor boeken echt geen tijd heeft. Dat was wel even een dieptepunt. Maar in de hele sfeer overheerste het gevoel van plezier om de naderende Boekenweek, vooral bij monde van de talkshowhost en Griet. En geloof me, wat zullen we dat missen als dit programma ooit zou verdwijnen, met het maandelijkse Boekenpanel, waarnaar Guus Meeuwis nog enthousiast verwees; hij had een van de boeken die er behandeld werden gekocht, en zei het aangenaam te vinden geregeld te lezen (misschien het succesvolle debuut van Marieke Lucas Rijneveld).
Het kan allemaal beter, genuanceerder, diepgaander. Maar binnen de breedte en de snelheid van zo’n dagelijkse talkshow is het misschien maximaal, en ook: de overexposure van een Griet mag dan schrijnend zijn ten opzichte van de underexposure van die honderden andere, geweldige auteurs (sorry Prem) – het leidt toch tot meer klanten in de boekwinkels, en dat is ook goed voor alle anderen, want beter één klant in de hand dan tien in de lucht, bovendien, die klant komt, eenmaal in die winkel, vast nog andere boeken tegen die zijn begeerte oproepen.
En de CPNB, kan dat allemaal niet beter, anders, gerichter? Ook ja. Maar ons aloude propaganda-instituut bevordert wel, onder meer door een warme band met DWDD, dat het goede boek deze en volgende week doordringend in de media aanwezig is, door wie ook uitgegeven of geschreven.
Ik zeg toch, ik heb een roze bril op? Die donkere komt straks wel weer, als de zon schijnt.
