HAPPY MONDAY

Zondag teruggekeerd uit zomers Zuid-Afrika, belandde ik in de ideale omstandigheid in gepaste depressie deel te nemen aan de Blue Monday. Bij de op zich al bruuske overgang van een zonovergoten, kleur- en geurrijke Kaap naar een kil en grijs Holland, voegde zich hardhandig de overgang binnen een etmaal van een tot niets verplichtende, goddelijke vakantie naar een drukke werkweek, of eigenlijk naar een geheel nieuw, druk boekenseizoen.

Dat ik desalniettemin fluitend het werk hervatte, moge een wonder heten. Al kan ik het u uitleggen.

Een uitgeverij voortstuwen in een gekrompen markt is geen sinecure. Daarover geen misverstanden. Maar wat een feest is het toch van negen tot zes (en later) met boeken in de weer te mogen zijn, en daar nog van te kunnen leven bovendien. Ons jaar ging met een ongewone reeks hoogtepunten van start. Ik ga u geen uitputtende opsomming voorschotelen, maar alleen al de toekenning van de Gouden Ganzenveer 2018 aan Antjie Krog was ruim voldoende om ook maar de geringste neiging tot depressie op afstand te houden. Vele felicitaties bereikte onze burelen, van boekenvakkers, schrijvers, en Krog-fans van het eerste uur, waaronder de grandioze zangeres Wende Snijders. Fluks draaiden we een exploitatieplan in elkaar dat, richting de uitreiking op 19 april, borg staat voor verkrijgbaarheid en verdere bevordering van al haar belangrijke werken. Voor Antjie is het loon naar werken, want wat een optredens wist zij in ons land al te verzorgen; de reis Kaapstad-Amsterdam (10.000 km) zelf net weer eens afgelegd, realiseer ik mij wat een inspanningen zij zich de afgelopen jaren getroost heeft, nog buiten de duizenden uren aan haar magische schrijftafel.

Deze vrolijke opwinding mengde zich met de komst naar Amsterdam komend weekend van de óók Nobelprijs-fähige Zuid-Afrikaanse auteur Breyten Breytenbach. Remco Campert zal zich vermoedelijk wel even aan zijn oude literaire bloedverwant laten zien, en die is dan ook weer een van de prominente liefhebbers van Kira Wuck, wier betoverende nieuwe gedichtenbundel we maandag presenteren. Ondertussen rolde een verdiende herdruk van Rebecca Solnit van de persen (we wísten dat Nederland er rijp voor was), ontlokte een prachtig boek van de Engelse journalist Mark O’Connell over onsterfelijkheid direct mooie stukken, liet Cees Nooteboom ons weten zwaar onder de indruk te zijn van het naderende debuut van de Argentijnse María Gainza, hielden we trots de roman van de Deense Dorthe Nors in handen, verblijdde Johan Harstad ons onverwachts met het manuscript van een krankzinnig origineel nieuw boek, hadden we enkele topjournalisten over de vloer met nieuwe plannen, leidde het naar relaties vooruitgestuurde nieuwe boek van Elvis Peeters tot loftuitingen, werd de merkwaardig tijdloze en gebalanceerde roman van Klaas ten Holt naar de drukker gestuurd, rolden dozen binnen vol vooruitexemplaren van de ook al indrukwekkende debuutroman van Laura van der Haar, brak Janneke Vreugdenhil in Engeland definitief door met Solo Food, en zond Paula van der Oest ons de eerste versie van haar treatment voor de film naar Alex Boogers’ hit Alleen met de goden. Last but not least mochten we de eerste volledige versie lezen van het nieuwe boek van Renate Dorrestein, een meesterlijk gecomponeerde autobiografie van vijfenveertig jaar schrijven.

Inmiddels is deze column dan toch een opsomming geworden, die verre van compleet is, want ik selecteerde hier alleen nog de allereerste boeken van dit jaar en aanverwante hoogtepunten. Sorry, voor deze marskramerij. Maar dan snapt u, hoe de depressie maar geen vat op ons kreeg, al mijmer ik tussendoor over ooit opening van uitgeversfiliaal Podium Cape Town. Om in de Hollandse winter altijd even op kosten van de zaak naar de zomer te kunnen.