Leesfragment: college over Peter van Straaten door Joost Pollmann (De stripprofessor)

Wie zegt dat je om een cartoon moet kunnen lachen? Misschien is huilen wel beter op z’n plaats. Als ik de wekelijkse tekening van Peter van Straaten tegenkom op de humorpagina van de Volkskrant, sla ik de bladzijde wel eens ongelezen om. Omdat ik geen zin heb in de treurigheid van het bestaan, in de rake maar bleke misère die Van Straaten over ons uitstort. Zijn kunst is existentialistisch, gaat over valse hoop, zelfbedrog, lage lusten, uitzakkende lijven, uitgelopen mascara. Iemand die het leven samenvat met een boektitel als Roken Neuken Drinken koestert zeer weinig illusies omtrent de grootsheid van de mens, en waarschijnlijk terecht, maar willen wij dat weten? Ontluisterend: met dat woord kun je het hele
oeuvre van Van Straaten (1935) samenvatten voor zover het zijn bemoeienis met de condition humaine betreft. Geilheid, lelijkheid, dronkenschap, hypocrisie, depressie, laster, niets menselijks is de cartoonfiguren van Van Straaten vreemd. Ze leunen tegen de bar, staren uit het raam, liggen in verkreukelde lakens, en formuleren de hopeloze pointe: ‘Waarom ga je niet weer aquarelleren?’

Klik op deze link om het hele hoofdstuk uit De stripprofessor (2016) van Joost Pollmann te lezen.