Als je me maar blijft schrijven

`Het leven is hard en de dood is een groot democraat. Met deze zin berichtte Herman Franke zijn collega-schrijver Manon Uphoff dat hij ongeneeslijk ziek was. Elf maanden later overleed hij.

Manon Uphoff en Herman Franke leerden elkaar in 1995 kennen bij hun destijds gezamenlijke uitgeefhuis. Door de jaren heen groeide hun zielsverwantschap uit tot een hechte literaire vriendschap; ze schreven elkaar brieven over literaire, politieke en relationele kwesties. In Als je me maar blijft schrijven zijn de brieven uit het laatste vriendschapjaar gebundeld, waarbij de brieven van Herman Franke, door het lot gedwongen, allengs korter worden: `Als je me maar blijft schrijven, Manon. En dat doet ze, met virtuoze brieven waarin ze hun vriendschap viert.

Herman Franke (1948-2010) schreef onder andere de romans De verbeelding (ako Literatuurprijs 1998), Wolfstonen, Uit het niets, Zoek op Liefde en Traag licht. In de ultrakorte verhalen Notulen toonde hij zich een ware meester op de korte baan. Een uitgave van zijn beste, niet eerder in boekvorm verschenen beschouwende werk is in voorbereiding.

Manon Uphoff (1962) debuteerde met de verhalenbundel Begeerte (shortlist ako Literatuurprijs). Daarna volgden bij Uitgeverij Podium de roman Gemis (shortlist Libris Literatuurpijs) en lovend ontvangen verhalenbundels en novellen. Sinds de roman Koudvuur publiceert Uphoff bij De Bezige Bij, waar ook De spelers verscheen.