De kracht van de poëzie van Willem Thies schuilt in de betekenisvolle beelden die zijn taal ogenschijnlijk moeiteloos oproept, zonder daar enig woord te veel voor nodig te hebben. In Mijn zoon hij zegt staan zijn meest persoonlijke gedichten tot nu toe, over zijn zoon, over vader-zijn en over de liefde: nieuwe, turbulente liefde, overdonderende en soms verpletterende liefde, liefde in tijden van crisis.
Thies’ gedichten in deze bundel beschrijven ragfijn welke relaties wij allen bewust en onbewust aangaan: persoonlijke relaties tussen geliefden, ex-geliefden, ouder en kind maar ook die tussen mens en natuur, individu en staat. Opstijgend vanuit persoonlijke en autobiografische scènes zoomt hij verder uit.
En wat zegt de zoon? Wordt ernaar geluisterd? Hoe moeten we de wereld van nu en haar crises bezien in het licht van de volgende generatie? Mijn zoon hij zegt is een intieme bundel over het persoonlijke en kwetsbare binnen het grootse en overweldigende: ‘Zoek je eigen lichaam in de stoet die voorbijkomt’.