Pauls dagboek

Bij elk boek zoek je als uitgever naar de doelgroep. Dat is verkeerd om, vinden échte marketeers, die een product pas maken als ze de behoefte van de consument in kaart hebben gebracht. Wij selecteren op kwaliteit en originaliteit, en brengen dàn voor dat unieke product de consument in kaart.

Zo ook met de net verschenen en alom beschreven en geprezen keuze uit de tientallen puberdagboeken van Paul Haenen. Paul zelf, geholpen door Ivo van Woerden, lichtte er de pareltjes uit, en smeedde het tot een compositie. Toen het onze burelen bereikte, gingen we eerst eens genieten. Daarna, samen met Paul, op zoek naar de meest passende uitvoering (het werd een gebonden boek, met veel illustraties uit de dagboeken op mooi papier) en de titel. Dat werd: Ik heb bekend.

Die titel verwijst naar de coming-out van de jonge Paul, in zijn dagboek, als homoseksueel. Dat trok ook tot nu toe in de media veel aandacht, en het is voor de uitgever altijd een geschenk als zich in een boek zo’n duidelijk en aansprekend thema voordoet. Dat gezegd hebbend, merk je dan ook dat de media het dagboek daartoe versmallen, niet opzettelijk, meer in de beperking van tijd (radio/tv) en kolomruimte (kranten, tijdschriften).

Dat is jammer want, sprekend over doelgroepen: dit boek is voor veel méér lezers geschikt dan voor wie specifiek met coming-out bezig was of is. Ik heb bekend is eerst en vooral een puberdagboek, met alles wat daarin zoal aan thema’s speelt. Daarmee ook herkenbaar voor de meesten, of je er nou in dagboeken over schreef of niet. Je bent jong, je groeit op, en je bent zoekende. Naar je identiteit, je plek in de wereld, allereerst op school en thuis. Word je gezien? Gewaardeerd? Wat zijn je dromen? En dan natuurlijk die andere biotoop, het gezin waarin de puber opgroeit. Wat moet je met die ouders, die misschien te vaak ruzie maken, met elkaar of met jou of met je broertjes of zusjes (waarom ontbeert onze taal toch een equivalent van dat mooie ‘siblings’?). En natuurlijk: gaat het goed op school, ook met de cijfers, of moet je harder aan je huiswerk? Et cetera.

Dat maakt dit vak voor mij al zo lang zo boeiend: elk boek is anders, bij elk boek probeer je de lezers in kaart te brengen en via winkels en media te bereiken. Daarbij geldt: nooit loslaten, altijd doorvechten voor je schrijvers, ook als ze, zoals in het geval van Paul, zo kort na verschijnen al mogen terugzien op een glansrijke lancering. Frappez toujours! Waarvan akte.