Right!

In Frankfurt proberen we onze buitenlandse collega’s te strikken voor onze eigen, Nederlandse schrijvers. Ik zal niet de enige zijn die daarbij dingen roept als: ‘Think Herman Koch meets Donna Tartt, but much better.’

We zijn een klein landje, en de grote landen brengen sowieso maar heel mondjesmaat vertalingen uit – maar it’s worth fighting for. Als het lukt: diepe voldoening. Op ons kantoor staan de gerealiseerde vertalingen van onze eigen Nederlandse auteurs (met veel exotische edities van onder meer Kluun, Elvis Peeters en Joris Luyendijk) dan ook bijeen in een met bijenwas glanzend gewreven pronkkastje.

Ook in het internationale boekenvak springen Nederlanders eruit als behendige koopmannen en -vrouwen. Meest gezien zijn ‘we’ als inkopers van rechten. Waarin een klein land groot kan zijn. Veel agenten verkopen vertaalrechten eerst aan Nederland: dat is voor bijvoorbeeld Duitse, Italiaanse en Spaanse uitgevers een signaal dat die titel interessant zou kunnen zijn.

Hoewel honderden exciting new novels op me af zullen komen deze week, kan ik het me veroorloven alleen op te veren als zich iets uitzonderlijks voordoet. Want eerder dit jaar hebben we de hand gelegd op een ongewone hoeveelheid sterke buitenlandse titels. Hopelijk staat u mij toe hier trots op te zijn! Zonder ze allemaal te noemen, licht ik er vast enkele uit.

Een potentiële bestseller is Screw Everyone van stand-up comedian Ophira Eisenberg, die in een hilarische ‘memoir’ beschrijft hoe ze via vele mannen de ware vond. In Nederland behoort komiek Micha Wertheim al tot haar fans. Een roman om in weg te dwalen is er eentje met de grappigste titel in jaren, Etta and Otto and Russel and James, van de jonge Emma Hooper. Over een oude vrouw die vergezeld van een coyote naar zee wandelt. Dan de roman Taipei,van een jonge hippe Taiwanese Amerikaan, Tao Lin, door Bret Easton Ellis op het schild geheven. Voor onze prachtige serie verhalenbundels (George Saunders, Scott Fitzgerald): de legendarische Turkse schrijver Sait Faik. In diezelfde serie oogstte Etgar Keret succes – van hem nu binnenkort eens iets anders dan korte verhalen, iets persoonlijkers, Zeven vette jaren. Om via een jong gezin Israël te leren kennen.

Ben ik er al? Nee, ik vergat nog een vuistdik boek van Simon Garfield, over de verloren kunst van het brievenschrijven. Net zo goed en vast even succesvol als zijn eerdere boeken over typografie, en over kaarten en atlassen.

Wel, met ook nog de Nederlandse rechten op de meesterlijke nieuwe romans van zowel Etienne van Heerden als Uwe Timm, zitten we in Frankfurt al met al voldaan op onze stoel, in de zekerheid dat we ook de komende tijd, als ware Hollandse kooplieden, exporteren én importeren.