Schrijversboot

Ik weet het niet. Die schrijversboot bedoel ik, zeer bescheiden onderdeel van de vloot die op Koninginnedag het IJ oranje kleurde. Er zal vanuit de CPNB vast uitmuntend gelobbyd zijn om het boek c.q. de schrijver in de Koningsvaart te krijgen. Gelukkig deed Renate Dorrestein de woordvoering. (Ja, trots! en vergeet nou niet De blokkade te lezen, over haar writer’s block). Die enorme oranje bril op haar fijne gelaat gaf precies het snufje ironie waarmee de schrijver de monarchie dient de benaderen. So far so good.

Maar ondanks Renate, vraag ik me af of dit onderdeel de literatuur niet meer kwaad dan goed heeft gedaan. Tuurlijk laat je op zo’n kroningsdag enkele beroemde schaatsers luchtgitaar spelen op de kade. Willem-Alexander! Sport en oranje! Nationale trots, schaatsvictorie! Taferelen uit de Nederlandse film, Turks fruit (fietsend stel op de kade), Soldaat van Oranje (sic), Familie Klodder. Beroemde orkesten, Armin van Buuren, klassiekers uit de Nederlandse scheepvaart, musicaltaferelen: yep. Maar een schrijversbootje? Héél kort even tijdens de marathonuitzending op tv langsgegleden, schrijvers nauwelijks zichtbaar? (Eppo, die zag ik wel, met bewonderenswaardig trotse en montere blik.)

Ik brom dat de gemiddelde Nederlander er een plaspauze van maakte. Of bleef zitten kijken en dacht: ‘O god ja, schrijvers. Die zijn er ook. Is dat niet iets met bedreiging door digitaal lezen? Wat lief dat de organisatie toch even aan ze gedacht heeft! Wanneer zou dat met Armin nou beginnen? En zouden die prinsesjes niet in slaap vallen zo langzamerhand, ondanks de koude wind?’ Ik weet het niet, zei ik al. Wat ik wel weet is dat ik persoonlijk nooit publiciteit zoek voor schrijvers of boeken als er gevaar bestaat voor afbreukrisico. Koste wat kost een auteur in een talkshow krijgen? Nein. Never. Waardigheid behouden, zeker waar het de letteren betreft. Better no publicity, than bad publicity. Die omkering is van mij.

Dus ofwel een sprankelende presentatie met bijvoorbeeld Tommy Wieringa rugbyend, Peter Buwalda judoënd en Herman Koch dinerend, ofwel aan wal blijven.

Maar dat Renate inmiddels de nationale schrijverspijp van Harry overnam, dáár ben ik voor.