Blokkade

Toevallig of niet, net nu we De blokkade van Renate Dorrestein met spoed moesten herdrukken, waaruit voorzichtig mag worden afgeleid dat velen geïntrigeerd zijn door het fenomeen van het writer’s block, bespiegelt menig columnist zijn ‘blokkade’ van die dag of week. Boeiende metacolumns waarin de columnist een column schrijft over zijn moeite een column te schrijven.

Ik heb daar nu ook even last van; niet vanwege een tekort, maar vanwege een overdaad aan onderwerpen voor mijn column. En ik kan niet zo goed kiezen, omdat over veel dingen wat te zeggen valt.

Hoe je als trotse uitgever van een genomineerde auteur eigenlijk alle andere genomineerde boeken gelezen wilt hebben als het diner plaatsvindt, en waarom dat bijna nooit lukt, omdat je zoveel in eigen laboratorium moet lezen dat boeken van de concurrentie op hoge stapels belanden.

Hoe grappig het is dat een familielid een paar Boekenweekgeschenken ging veroveren en daarvoor boeken aanschafte, om maar gratis te kunnen reizen (en aan die reis vervolgens niet toekwam door drukte en kou).

Hoe fijn het zou zijn als die onvolprezen Nacht van de Poëzie volgend jaar weer in Muziekcentrum Vredenburg zou kunnen plaatsvinden, omdat zo’n uiterst waardevol instituut dan weer een thuishonk krijgt.

Hoe interessant de discussie is die momenteel in het Engelse boekenvak over auteurscontracten heerst, waarbij agenten die overeenkomsten voortaan voor tijdelijke duur willen maken, terwijl de uitgevers vanwege hun investeringen hopen dat ze voor onbepaalde tijd kunnen blijven. Hoe Engelse agenten wijzen op andere landen in Europa, zoals Nederland, waar veel contracten zo’n tijdelijke licentie zouden inhouden (terwijl onze indruk is dat dit juist een beetje naar ons begint over te waaien, uitgerekend vanuit het Verenigd Koninkrijk).

Hoe kranten het soms ineens nieuws blijken te vinden als de titel van het nieuwe boek van een bestsellerauteur bekend wordt, terwijl ze dit soort nieuwtjes op andere momenten als trivia bestempelen.

Hoe op het Boekenbal en daarbuiten ineens toch een wisseling van de wacht lijkt plaats te vinden, met steeds minder oudere gevestigde auteurs ten gunste van een opkomende nieuwe generatie belangrijke schrijvers.

Hoe grote auteurs vroeger hun schrijven leken te kunnen combineren met ander, ‘gewoon’ werk, terwijl vandaag de dag schrijvers zo druk zijn met hun schrijverschap dat ze aan het schrijven zelf te weinig toe lijken te komen.

Hoe klaar iedereen is met het gesomber over de toekomst van het boek, en het papieren boek misschien wel veel groter zal blijven dan het digitale, zo anders dan zich in de muziekindustrie afspeelde.

Hoe… nee, echt, ik kom er deze keer niet uit, en ik laat u achter met een waslijst aan ideeën voor columns, die ongeschreven zullen blijven, omdat je zult zien dat ik volgende week ineens dat ene heldere idee heb voor de column van die week.

Sorry!