DECADENTIE

DBC Pierre, die destijds out of the blue de BookerPrize won met zijn even hekelende als ontroerende debuut Vernon God Little, was kort in Nederland. Voor de vierde keer alweer beklom hij het podium (ja ja, sic sic) van het Crossing Border Festival, wiens directeur Louis Behre mij ooit op het spoor zette van deze geboren schrijver (‘Joost, ik krijg een schrijver te gast die nog geen Nederlandse uitgever gevonden heeft, ik snap er helemaal niks van, ga dat nou eens snel lezen man! Het is goud!’).
Aanleiding is de verschijning van zijn derde roman, Licht uit in Wonderland. Hierin wil hoofdpersoon Gabriel Brockwell voor hij zijn korte leven beëindigt, nog één keer stevig feest vieren. Dit voornemen leidt hem via een peperduur restaurant in Japan naar Berlijn, waar hij aan de wieg staat van een uitzinnig decadent banket in de voormalige nazi-luchthaven Tempelhof. Op het menu staan illegale gerechten als gekaramelliseerde wittetijgerwelp, confit van koalapoot en waranaschildpadnek. (Jonnie Boer, eat your heart out!). Gewetenloze, hebberige bankiers doen zich tegoed terwijl de financiële wereld op instorten staat (we schrijven 2008).
Met dit onthutsende verhaal speelt Dirty But Clean Pierre met de decadente uitwassen van een oververhit kapitalisme, zoals hij in Vernon God Little impliciet kritiek levert op de immoraliteit van de commerciële media, en in zijn tweede roman Ludmila’s gebroken Engels het thema van immigratie aan de orde stelde in een Tjechoviaanse vertelling over een Engelse Siamese tweeling in een barre voormalige Sovjetstaat.
Media, immigratie en kapitalisme: wie zei dat hedendaagse auteurs zich te weinig uitspreken over de roerige wereld van vandaag…
Wat me zo’n fan maakt van Pierre’s oeuvre is de wijze waarop hij door middel van een rijke verbeelding, sterk empathisch vermogen, satirische kwaliteit en een vloeiende, bezwerende stijl, weet te voorkomen dat zijn romans over deze grote thema’s bloedeloos of saai worden.
Op gepaste wijze wilden we hem dan ook in Amsterdam feliciteren met zijn derde roman. Met een knipoog naar die Berlijnse grande bouffe in zijn boek, belegden we een decadentielunch voor een dozijn betrokkenen (waaronder zijn vertalers, zijn Londense agent en enkele literaire journalisten). Tijgerwelpjes lieten we niet bereiden… wel werd de opgezette haas en patrijs op tafel omringd door een dampende varkenskop, koele oesters en subtiel gegaarde kwartels.
Pierre was zeer in zijn element en verklaarde bij het toetje, toen alle flessen champagne en wijn leeg raakten, dat hij zijn volgende boek eerst zal publiceren in Nederland, daarna pas in de rest van de wereld.
Licht uit in Wonderland… Licht aan in Nederland.