OOGSTTIJD

Na maanden ploegen, zaaien en het land bewerken, breekt hier nu de oogsttijd aan. Vermoeid maar voldaan halen we de oogst binnen. De schuren, enkele weken geleden vreeswekkend leeg nog, raken langzaam vol, met hooi, aardappels, peren en appels, druiven, suikerbieten… nog voor de vorst intreedt hebben we alles droog tussen de balken. Recensies springen uit de grond. Lof voor Leven met Reve, een klein maar heel fijn boekje van journalist/schrijver Ad Fransen over Gerard Reves huwelijk met Hanny Michaelis, met dialogen zo overtuigend dat zich meteen al belangstelling aandiende vanuit de toneelwereld. Media-aandacht alom voor de lijvige en onthullende reportage van Joeri Boom over zijn ervaringen als embedded (en later unembedded) journalist in Afghanistan – stof tot nadenken voor wie zich bij oorlogsjournalistiek betrokken weet. Een groot stuk in Volkskrant Magazine zaterdag over het Handboek voor de Moderne Man (HvdMM), opvolger van het succesvolle eigentijdse etiquetteboek Handboek voor de Moderne Vrouw van Aaf Brandt Corstius en Machteld van Gelder.
De laatste staat aan de wieg van dit concept en zocht met ons naar de ideale mannen om de masculiene variant te schrijven. Het behoort tot de uitdagingen van de uitgeverij om bij een goed idee de meest aangewezen auteur te vinden. Voor het HvdMM lieten we vele goed schrijvende, aansprekende mannen de revue passeren. We vonden uiteindelijk een trio mannen dat respectievelijk vijftigers, veertigers en dertigers representeert: Wim de Jong, Henrico Prins en Christjan Knijff. Loopbaan, vaderschap, seks, leiderschap, vriendschap, pensioen… alles waar een man vandaag de dag tegen aan loopt wordt in kaart gebracht en van nuttige adviezen voorzien. En het is nog leuk om te lezen ook.
Het zullen voor een groot deel weer de vrouwen zijn die dit boek gaan kopen, voor hun man, maar stiekem toch ook voor zichzelf, om die mannen beter te kunnen begrijpen. Daarvoor kunnen ze ook terecht bij de nieuwe roman van rasschrijver Alex Boogers, De tijger en de kolibrie, die al enkele viersterren-noteringen in de wacht sleepte. Het is het verhaal van een man die huis & haard ontvlucht, zijn onrust bezweert in avonturen waarvan de donkere gevolgen hem uiteindelijk tot de orde roepen. Ook in de binnenkort te verschijnen roman IJsland van Ronald Giphart staat de ontwikkeling centraal van een mannelijke protagonist, die zijn dagen doorbrengt (en zijn brood verdient) met ‘leuk’ zijn, om ten slotte, verdrietiger maar wijzer, tot krachtige conclusies te komen. En terwijl ik deze woorden tik bedenk ik dat ook de nieuwe roman van DBC Pierre, binnenkort in dit theater, een man ten tonele voert die eerst het licht ziet doven voor hij een nieuw Wonderland vindt.
Als deze schrijvers niet allen krachtige individualisten waren die alles liever doen dan de tijdgeest achterna te hollen, zou je bijna denken dat ze met elkaar afspraken elk hun variant te geven van een klassiek drama over een man in tijden van persoonlijke crisis. Wat dan weer veel te ernstig klinkt, want juist een Boogers, Giphart en Pierre geven ruim baan aan elementen als satire en (zelf)spot. Waaraan nog toegevoegd moet worden, dat dit in de eerste plaats stilisten zijn, schrijvers voor wie taal, compositie en verbeeldingskracht centraler staan dan laten we zeggen een thema dat het in Rondom 10 goed zouden doen.
Ik zeg: laat nu de winter maar komen.