DE OLIFANT

Sommige beroepen, stel ik me voor, leiden na enkele jaren ervaring tot een vakkennis die toereikend is om je werk tot je pensioen min of meer foutloos uit te voeren. Een tandarts moet misschien af en toe bijscholen, voor de ins & outs van een nieuw type föhn om vullingen sneller af te harden, en zal wel eens per ongeluk zijn boor in een tong zetten, maar dan heb je de risicogebieden wel gehad. Hij monteert van acht to vijf wat kleinigheden in opengesperde monden, en kan dan ’s avonds tennissen of naar zijn wintercursus Wijnen uit de Nieuwe Wereld.
Nee, dan uitgeven!
Nóóit klaar. Nóóit uitgeleerd.
Zo zijn er altijd meer binnen- en buitenlandse manuscripten te beoordelen dan je aankunt, en altijd boeken die je wel had willen uitgeven maar door andere uitgevers voor je neus weggekaapt werden. Soms is het gelukkig andersom, dan weet je de hand te leggen op een roman die een concurrent óók had willen hebben. Dat was bijvoorbeeld het geval met de hier net verschenen roman Slimme mannen (Serious men) van de Indiase schrijver Manu Joseph. Lidewijde Paris van Ailantus was destijds de tegenbieder in een kleine maar hevige veiling om de Nederlandse vertaalrechten. You win one, you lose one.
Het leuke in dit geval was dat Lidewijde nadat ze de slag verloren had, direct belde om ons te feliciteren, en daarbij beloofde dat ze dit boek in haar rubriek in het radioprogramma Opium zou aanbevelen. Ongewoon sportief! Ze deed het nog ook. In haar mailtje aan mij om dat mede te delen, zei ze ons omslag niet goed te vinden. Waarom staat er nou een olifant op, vroeg ze, er komt toch geen olifant in voor, al speelt het verhaal zich in India af?
Vormgeving: ook een deel van het uitgeverschap waar je nooit volmaakt in kunt zijn, omdat elk boek weer om een eigen benadering vraagt – en waar gecreatieft wordt, daar vallen spaanders.
In dit geval hadden we ons omslag afgeleid van het Engelse omslag, met inderdaad die olifant erop. We vonden dat toch wel een aardig beeld, van zo’n vrolijke olifant als metafoor voor India. Maar waarom, tastte Lidewijde door, heb je er niet gewoon een leuk lief slim jongetje op gezet, als verwijzing naar het quasi-hoogbegaafde zoontje van een der mannelijke hoofdpersonen.
Ze had haar idee nog niet geventileerd, of de agent van dit boek mailde het omslag van een nieuwe Engelse editie van dit boek. En zie: een heel aangenaam omslag met precies dat leuke lieve slimme jongetje dat Lidewijde voor ogen had.
Als het goed is, ziet u dat beeld nu op onze homepage. Misschien kunt u er een kleurenprint van maken, en dat met een elastiekje om het boek binden, dat u natuurlijk gekocht heeft (een kostelijke roman! Zie elders op deze site voor een korte beschrijving).
Nooit uitgeleerd. Gelukkig ben ik gestopt met tennissen, en kan ik van die nieuwe-wereldwijnen ook wel genieten zónder cursus.