Boekenlijst

Soms is het ronduit frustrerend gelijk te hebben gehad, tegen de tijdgeest in iets beweerd te hebben dat fel bestreden werd maar nu, achteraf, domweg de juiste diagnose bleek. Ik heb het over literatuuronderwijs op middelbare scholen. Wij ouders van Amsterdamse leerlingen in 5 vwo kregen deze week een avondje informatie over het komend schooljaar. Tijdens het vragenrondje werd gevraagd hoeveel boeken ze nu voor het vak Nederlands moeten lezen, in de 5e klas. ‘Drie,’ zei de mentor zonder blikken of blozen. ‘En volgend jaar ook weer drie.’ Onrust trok door de oudergelederen. In onze tijd waren het ten minste tien boeken per taal, het leidde tot uren lezen op je puberkamer, en dat leidde tot gezonde geestelijke inspanning en hersenstimulatie. ‘Is dat niet een beetje weinig? waagde een vader te vragen. De mentor wierp hem een geruststellende blik toe en zei: ‘Dat is er één meer dan vorig jaar, hoor.’
Ik vroeg waaraan de leerlingen hun vrijgekomen tijd dan wél besteden Dat wist de mentor niet precies. ‘We doen heel erg veel aan taalvaardigheid bijvoorbeeld, werkstukken enzo.’
Dûh.
Later verklaarde de mentor dat het onderwijs wel een klein beetje op de weg terug is, door weer wat meer van de leerlingen te vragen. Het systeem van de laatste jaren, waarbij leerlingen geheel zelfstandig stof moesten verwerken (met complexe, door leerlingen weinig geraadpleegde Studiewijzers), wordt langzaam weer verlaten en zal, als de restauratie doorzet, gaandeweg weer leiden tot meer klassieke, klassikale vormen van onderwijs.
Dûh (bis).
Wat een gruwelijke dwaling heeft het onderwijs in Nederland toch beheerst sinds kabinet-Den Uyl de trend inzette van vooral weínig kennisverwerving en véél vrijblijvend gepeuter aan werkstukjes en kringgesprekjes. En het zal nog wel even duren voor er weer gezond, veeleisend onderwijs geboden wordt, want de leraren van nu, dat zijn de studenten die in de jaren zeventig en tachtig op hun beurt op universiteiten en hogescholen gehersenspoeld werden in vooral zo weinig mogelijk leren en zo veel mogelijk maatschappelijke relevantie.
Zoals Jan Mulder al zei in een analyse van de troonrede op Prinsjesdag: wat een geweldig armoedig taalgebruik uit de mond van onze koningin, waarom is zelfs dat toch zo verloederd? Op de suggestie het onderwijs daarin op hoger plan te brengen, antwoordde Mulder terecht: maar zijn de leraren van nu daar wel toe in stáát dan?
Ik weet het, op allerlei scholen in Nederland zijn allerlei goedwillende en bekwame leraren actief. Deze goeden dus niet te na gesproken. Deze goeden echter lopen weer aan de leiband van onderwijssystemen en leermethoden waar je helemaal niets mee kunt. U zult me geloven of niet, maar zelfs op een vwo worden leerboeken (nou ja, boeken…. het zijn eerder veredelde, geïllustreerde werkschriften, wél tegen de prijs van een echt boek overigens) gehanteerd die door onze redactie beschouwd zou worden als een ruwe, eerste proef.
Kome er snel weer degelijk onderwijs. Laat leerlingen weer verplicht boeken lezen, zodat ze minder kans krijgen drie uur per dag aan de computer te hangen, breeduit chattend over de eerstvolgende vakantie. Gelukkig heeft Plasterk zojuist véél geld bevochten voor onderwijs, er moet nu dus alleen nog gewerkt worden.