Mao-Seks

‘Leidt de schoonheid van de liefde tot tomeloze seks, of ontstaat liefde juist uit de natuurlijke schoonheid van seks? Een rivier stroomt zonder dat hij hoeft te weten waar het water ontspringt; water stroomt zonder dat het hoeft te weten of de rivier voor het water is geschapen of juist door het water wordt gevormd. Bij sommige dingen is het niet nodig te vragen naar oorzaak en gevolg, ze gebeuren gewoon, ze komen en gaan zonder aanwijsbare reden. En zo was het over het algemeen ook met de liefde tussen Dawang en Lian.’

De trouwe ordonnans Wu Dawang is in dienst bij zijn commandant als huiskok. De Culturele Revolutie doordringt China nog tot in al zijn poriën. Als de commandant op een dag afreist naar Peking voor een conferentie, richt diens 32-jarige echtgenote Liu Lian zich met een verzoek, nee een bevel, tot de 28-jarige Dawang. Tegen de muur staat een bord met Mao’s hoogste devies ‘Dien het volk’. De jonge vrouw haalt het bordje weg en zegt: ‘Als je dit bord voortaan niet op zijn plaats ziet staan, betekent het dat ik je nodig heb. Kom dan maar gewoon even naar boven.’
Dat is het startpunt van een reeks erotische avonturen waarbij de brokstukken van Mao, letterlijk en figuurlijk, een belangrijke en provocerende rol spelen. ‘Maar waar die boeken [van Wei Hui en Jia Pingwa] seks gebruiken als illustratie van de persoonlijke ontplooiing of het morele verval van de hoofdpersoon,’ zegt vertaler Mark Leenhouts in zijn voortreffelijke nawoord, ‘maakt Yan seks echt tot inzet van zijn politieke satire.’
Yan is Yan Lianke, de nu 49-jarige auteur, die zijn roman noemde naar het heilige devies: Dien het volk. Snel na verschijnen in 2005 werd het boek verboden door de Chinese autoriteiten, die not amused bleken door deze ontheiligende roman vol ‘decadente’ seks. Het werd toch nog een bestseller: op internet.
Het boek verscheen inmiddels in enkele landen, waaronder, nu, Nederland.
Ik wil u dit boek warm aanbevelen, temeer daar de literaire media dit boek tot op heden wonderlijk genoeg nauwelijks signaleerden (bang misschien dat De Grote Roerganger zich in zijn graf zal omdraaien).
‘Sensuele en ontwrichtende parodie’ schreef The Guardian, en Le Figaro typeerde Dien het volk als ‘Een mix van oneerbiedigheid en komische vindingrijkheid’.
Het leert je iets over China, en over de liefde. Het is een gave, tijdloze vertelling over eenzaamheid en verlangen. En het is grappig.